Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Sed ad rem redeamus; Duo Reges: constructio interrete. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse
venissem.

Vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse
praestantius, sin emolumento, summas familiaritates
praediorum fructuosorum mercede superari.

• Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
• Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
• Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
• Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
• Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
• Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si quae forte-possumus. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quonam, inquit, modo? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nihil enim hoc differt. Tubulo putas dicere? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tamen a proposito, inquam, aberramus.

1. Illa tamen simplicia, vestra versuta.
2. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
3. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
4. Hoc non est positum in nostra actione.

Beatum, inquit.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Recte dicis;

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Etiam beatissimum?

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?