Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Sin aliud quid voles, postea. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quis est tam dissimile homini. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Scaevolam M.: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Bork: Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Haec dicuntur inconstantissime.: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Nos commodius agimus.: Bork

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Et quidem, inquit, vehementer errat; Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. At iam decimum annum in spelunca iacet. Bork Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Bork Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Alii rursum isdem a principiis omne officium referent aut ad voluptatem aut ad non dolendum aut ad prima illa secundum naturam optinenda.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Quis hoc dicit?

Quo constituto tum licebit otiose ista quaerere, de
magnitudine rerum, de excellentia, quanta in quoque sit ad
beate vivendum, de istis ipsis obscurationibus, quae propter
exiguitatem vix aut ne vix quidem appareant.

Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum
permansurum, quod fragile et caducum sit?