Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Itaque contra est, ac dicitis; A mene tu? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Duo Reges: constructio interrete. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Bork: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Bork: Rationis enim perfectio est virtus;
Quid vero?: Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Stoicos roga.: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Quid enim?: Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et
potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus
exquisitissimis ad epulandum.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam
dico.

Bork

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? At enim hic etiam dolore. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Sit sane ista voluptas. Quae sequuntur igitur? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Minime vero istorum quidem, inquit.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Concinnus deinde et elegans huius, Aristo, sed ea, quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit;
Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur.