Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negare non possum. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quae duo sunt, unum facit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Duo Reges: constructio interrete. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

• Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
• Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;
• An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
• Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Bork

Bork

Bork

Quis Aristidem non mortuum diligit?

Sint ista Graecorum;

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Bork

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Bork Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. At hoc in eo M. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Murenam te accusante defenderem.

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta,
si opus erit, dimicabit.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

1. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
2. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
3. Tum mihi Piso: Quid ergo?
4. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
5. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;