Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Falli igitur possumus. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse
loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit,
totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo
voluptatem.

Bork

Duo Reges: constructio interrete. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Pauca mutat vel plura sane; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quonam, inquit, modo? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Bork: Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Bork: Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Bork: Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Bork: Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.