Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Duo Reges: constructio interrete. Ratio quidem vestra sic cogit.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare,
cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum
naturam sint, fruentem vivere.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor?

• Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.
• Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
• Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Sed nimis multa.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Tu quidem reddes;

Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Bork

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Quid iudicant sensus?

Sed quae tandem ista ratio est?

Easdemne res?

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

1. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
2. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
3. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
4. Nos commodius agimus.

Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Prioris generis est docilitas, memoria; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Ac tamen hic mallet non dolere. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Dat enim intervalla et relaxat.