Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Vide, quaeso, rectumne sit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Duo Reges: constructio interrete.

Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.

Ex ea quae sint apta, ea bonesta, ea pulchra, ea laudabilia,
illa autem superiora naturale nominantur, quae coniuncta cum
honestis vitam beatam perficiunt et absolvunt.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Mihi autem nihil tam perspicuum videtur, quam has sententias eorum philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere;

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Num quid tale Democritus?: Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Falli igitur possumus.: At hoc in eo M.
Zenonem roges;: Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Venit ad extremum;: Que Manilium, ab iisque M.